DP il başkanı İsmet Özbakkal VATANINI SEVMEK EYLEMLE OLUR dedi.

VATANINI SEVMEK EYLEMLE OLUR.
Son günlerde medyada yayınlanan sözlerle vatanını sevdiğini söyleyen iki yüzlülere cevabım.
Vatan için ne yaptın.Her karışında şehitlerimizin kanıyla
sulanmış bu topraklara sahip olmak gerekiyor.
“Vatan sevgisi imandandır”
Vatan; üzerinde doğup büyüdüğümüz, toprağından, suyundan, yeraltı ve yer üstü her türlü
zenginliğinden yararlandığımız, havasını teneffüs ettiğimiz toprak parçasıdır.
Bu toprak, bu kara toprak, bu ak, bu mor, bu sarı, bu mavi bu yeşil toprak... Bu toprak, bu vatan
toprağı... Bir metre karesinde yirmi beş kişinin kanının sebil olduğu, kemiklerinin çürüyüp küllendiği
bu toprak... Türk`ün asil kanının, mayasının; bu yer kürenin suyuna, taşına, toprağına öz cevher
olduğu bu toprak.
Bu toprak, bu mübarek, bu ulvî, bu yüce, bu aydınlık, bu verimli toprak... Bu mübarek, bu dualı, bu
büyülü, bu sevdalı toprak. Evliyalar adağı, veliler, abdâllar, Peygamberler diyarı toprak. Bir çekirde
ğe yedi; yediye yetmiş; yetmişe yedi yüz bostan veren toprak... Bir başağa yedi kat; yedisine yetmiş
kat; başak veren gür ve bereketli ürünler veren toprak...
Senin kaynağından su içen al, doru saf kan taylar; senin yeşilliğinde, senin dumanlı dağ yamaçlarında
giderir yorgunluklarını... Şahinler alaca kartallar, gökgüvercinler hep başıboş sürekler hallinde şen ve
şakrak, bülbül ve kanaryalar, el değmemiş çalı diplerinde ve dikenli karamıklarında, alıç ve yabani
armutlarının dallarında oynaşırlar.
Ben, ben kara gözlüm, ben senin o sıcak, humuslu, killi, mor ve kırmızı taneciklerinle kurulandım.
Anamdan doğduğumda seninle tanıştım ve işte ben ey güzel toprak, seninle sarıldım, sarmaş dolaş
oldum, seninle belendim beleklere... Sarıldım sırtlara, şeleklere... İlk, seni sevdim. İlk, sana
sevdalandım. Morum, alım; allım, karam; kara toprağım, kara sevdalım benim...
Sen sac üstünde kavrulup hazırlanırken, seninle ısındı uzvumun her yanı... Sen, beni en sancılı
zamanlarımda, en sıkıntılı ağlamalarımda, bana döşek oldun, bana belek oldun, bana ilaç oldun...
Vücudumun o gereksiz kokuları sana sindi, sen "ah!" bile demedin. Açıyı sen yudumlarken bana
sükûn bana huzur, bana neşeyi sen verdin. Beni teskine, beni teselliye, beni sükûna sen davet ettin...
Benim bir anam da sendin, babam da… Toprağım, toprak anam...
Bana süt veren anam, sütünü veren, beni emziren, bani doyuran anam da sendin. Bana kan veren,
bana can veren de sen... Beni besleyip büyüten de sen.
İşte şimdi seni niçin bu kadar candan, bu kadar gönülden, bu kadar yürekten sevdiğimi de anladın.
Seni yâr gibi seni anam gibi seviyorum.

VATAN İÇİN ŞEHİT OLANLARI ŞÜKRAN VE MİNNETLE ANIYORUZ...